عبور می کنم هر روز
از کنار نیمکت های خالیه پارک….
طوری که انگار کسی در نیمکت های آخرین
انتظارم را میکشد و به آنجا که میرسم...
باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام!!!!
گــــاهى بى هیـــــــچ بهانـــه
کســــى را دوســـــت دارى ...
امــــــــا ...
گــــاهى با هــــــــزار دلیـــل هم
نمیتوانـــى یکـــى را دوســـت داشتــــه باشــــى...
"من و تـــــــو..."
وقتــــی کنـــــار هـم هستیـــــم،
قـشـنـــگ تریــن تـرکیـــــب دنـیـاییــــم...!
"بی تـــــــــو تنهـــــا تریـن عنصــــــر دنیـایـــــم..."
می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها کهپــدر تنها قهرمان بودعشـــق، تنـــها در آغوش مــادر خلاصه میشدبالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند
تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند.
سیمرغ
چارلی چاپلین ...
ﭼﻘـــــــﺪﺭ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ !!
ﺟﻤﻠــــــﻪ ﯼ
" ﯾــــــــــــــﺍﺩﺵ ﺑﺨﯿـــــﺮ " . . .
خـــــدای خـوب مــن !
زندگــــی به سختــــی اش می ارزد...
اگــــــر...
"تـــــــــو"
در انتهـــای هر قصـــه اش،
ایســـتاده باشــــی....