بایگانی
- خرداد ۱۴۰۲ (۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱)
- دی ۱۴۰۱ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۲)
- خرداد ۱۳۹۷ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۳)
- فروردين ۱۳۹۷ (۳)
- اسفند ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۲)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۴)
- اسفند ۱۳۹۴ (۶)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۶)
- مهر ۱۳۹۴ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۴)
- فروردين ۱۳۹۴ (۶)
- بهمن ۱۳۹۳ (۷)
- دی ۱۳۹۳ (۵)
- آذر ۱۳۹۳ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۴)
- مهر ۱۳۹۳ (۲)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۹)
- تیر ۱۳۹۳ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۴۴)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱۷)
- اسفند ۱۳۹۲ (۴)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- دی ۱۳۹۲ (۲۶)
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
عاشقش بودم و عاشقم نبود
وقتی عاشق شد.... که دیگر دیر شده بود
حالا میفهمم که چرا اول قصه ها میگن یکی بود و یکی نبود....
این داستان زندگی ماست... همیشه همین بوده، یکی بود و یکی نبود...
در اذهان شرقی مان نمیگنجد با هم بودن، با هم ساختن....
برای بودن یکی باید دیگری نباشد
هیچ قصه گویی نیست که داستانش اینگونه آغاز شود؛ یکی بود و دیگری هم بود و همه با هم بودند....
و ما اسیر این قصه کهن:
برای بودن یکی، یکی رانیست میکنیم. از دارایی....از آبرو...از هستی.....
آنگاه که بودنمان وابسته ی نبودن دیگری است....
هیچ کس نمیداند؛ جز ما.... هیچ کس نمیفهمد؛ جز ما....
و آنکس که نمیداند و نمیفهمد ارزشی ندارد.... حتی برای زیستن
و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم
هنر نبودن دیگری
پاسخ:
بسیار عالی بود ...
بسیار عالی بود ...